Historia Ogrodu

Historia Ogrodu Roślin Leczniczych w Łodzi, rozpoczyna się w 1945 roku. Inicjatorem założenia Ogrodu przy Katedrze Farmakognozji i Uprawy Roślin Leczniczych, był prof. dr Jan Kazimierz Muszyński – organizator, a następnie pierwszy dziekan Wydziału Farmaceutycznego UŁ, a także kierownik Katedry Farmakognozji i Uprawy Roślin Leczniczych (do 1957 r).

W wyniku starań profesora, na terenach szkółek Zieleni Miejskiej na Zdrowiu założony został 6 hektarowy Ogród Roślin Leczniczych, Technicznych i Użytkowych jako Ogród Botaniczny. Kolekcję zapoczątkowało ok. 260 gatunków roślin, posadzonych na powierzchni 1,30 ha. W tamtym czasie asystentami naukowymi Ogrodu byli, kolejno: mgr Aleksander Ożarowski, mgr Wacław Jaroniewski, mgr Kazimierz Bukowczyk i mgr Witold Jabłonowski, a kierowała Ogrodem inż. Janina Kucharska (1949-65).

Pod koniec lat 60-tych władze miasta podjęły decyzję o realizacji zamierzenia z 1947 roku, utworzenia na Zdrowiu Miejskiego Ogrodu Botanicznego o powierzchni ok. 70 ha. Powierzchnię założoną 1945 roku potraktowano jako zaczątek tego nowego ogrodu i włączono do planu. Natomiast Ogród Katedry Farmakognozji, który wówczas stanowił jeden z działów rozwijającego się Ogrodu Botanicznego, został zlikwidowany i założony w nowym miejscu, gdzie mieści się do dzisiaj.

Władze miasta przeznaczyły pod nowy ogród powierzchnię 0,23 ha przy ul. Narutowicza 120 a. Powierzchnia ta nie była wystarczająca do stworzenia kolekcji zaspokajającej potrzeby dydaktyczne i surowcowe, jednak o przyjęciu tej koncepcji zadecydowało bezpośrednie sąsiedztwo nowo budowanego gmachu Wydziału Farmacji. Powstał projekt, zainicjowany przez prof. dr Reginę Zielińską – Sowicką ówczesną kierownik Katedry (1957 – 1976), o odtworzeniu Ogrodu Roślin Leczniczych na terenie przylegającym do nowego gmachu  Wydziału Farmacji.

19 marca 1971 roku Katedra Farmakognozji formalnie przejęła w użytkowanie teren pod przyszły Ogród Roślin Leczniczych, wraz z wybudowanym zapleczem administracyjno-socjalnym o powierzchni 36 m² i szklarnią o powierzchni 85 m². Inwestor jednak nie oddał nowego terenu w stanie pozwalającym na zagospodarowanie ogrodu, toteż  pracownicy wraz ze studentami prowadzili rekultywację gruntu w tzw. czynie społecznym. Dzięki wysiłkowi inż. Jadwigi Ładnowskiej, bezpośrednio prowadzącej wówczas Ogród, (1965-1984), teren pod przyszłe uprawy roślin został ostatecznie przygotowany w 1973 roku, a kolekcja przeniesiona z dawnego Ogrodu na Zdrowiu i uzupełniona nowymi egzemplarzami roślin.

W roku 1974 kolekcja Ogrodu Roślin Leczniczych liczyła 190 taksonów. Obecnie mimo tej samej, niewielkiej powierzchni w kolekcji roślin znajduje się ponad 450 taksonów roślin wykorzystywanych w fitoterapii.

W latach 1973-1990 następowały zmiany w strukturze Uczelni i Ogród został przemianowany na Pracownię Diagnostyczną z Ogrodem Roślin Leczniczych i wraz z Zakładem Farmakognozji włączony do Instytutu Technologii i Chemii Leków. Od 1991 roku, po likwidacji Instytutów, powrócono do struktury katedr Uczelni i Pracownia Diagnostyczna z Ogrodem Roślin Leczniczych weszła wraz z Zakładem Farmakognozji w skład Katedry Farmakognozji. Kolejna zmiana nastąpiła w roku 2020 – wówczas zlikwidowano w Uczelni Pracownie i obecnie mamy – Ogród Roślin Leczniczych, który nadal wraz z Zakładem Farmakognozji, wchodzi w skład Katedry Farmakognozji.

Katedrą Farmakognozji od 1957 roku kierują kobiety :

prof. dr Regina Zielińska – Sowicka, 1957 – 1976

prof. dr hab. Maria Królikowska,  1976 – 1989

prof. zw. dr hab. Maria Wolbiś,   1990 – 2013

dr hab. prof. uczelni Monika Anna Olszewska,  od 2013

Ogrodem również kierują kobiety:

inż. Jadwiga Ładnowska, 1965 – 1984,

dr Halina Kocik, 1985 – 2006,

dr inż. Beata Romanowska, od 2007 r.